Verslag Walter Schram, foto’s Henri Spijkerman
Afgelopen vrijdag stond de laatste wedstrijd voor de spelers van het viertal van de Baarnse Schaakvereniging op het programma, zijnde de derby tegen Soest.
Baarn wist zich al kampioen, maar wilde natuurlijk nog wel laten zien dat dit ook terecht was.
Op bord 4 speelde Ton Koekkoek met de witte stukken tegen Johan Kooger. In een Spaanse opening vlogen de stukken van het bord en in het middenspel leek er niet zoveel muziek meer in de stelling te zitten. Wit kon een pionnetje winnen maar liet dit na en een remise leek aan de horizon te gloren. Maar Koekkoek is geen remise-speler en ging er nog eens goed voor zitten. Toen zwart in de fout ging door nog wat materiaal te willen ruilen had Koekkoek een matcombinatie op de slof. Die miste hij, maar in tweede instantie schoot hij wel raak. Zwart zag het eindspel met dame tegen toren niet meer zitten en gaf op. 1-0 voor Baarn
Minder voortvarend ging het aan bord 1 waar Walter Schram met zwart tegen Stefan Florijn speelde. Wit speelde de Grob, een als dubieus bekend staande opening maar waarin zwart wel moet weten wat ie doet. Schram verloor op een gegeven moment een tempo en de stelling was weer in evenwicht. Wit rokeerde lang en was sneller met zijn aanval op de zwarte koningsstelling. Zwart kwam niet toe aan een tegenaanval en toen hij ook nog een verdedigingsfout maakte was het over. 1-1
Maar op de andere borden zag het er wel rooskleurig uit.
In de partij op bord 2 tussen Frits Kok en Wim Floor stond de zwarte koning al in de opening midden op het bord. Bibberend doorstond hij aanval na aanval van Kok en feitelijk had zwart na een zet of 15 wel op kunnen geven. Kok had het sneller af kunnen maken maar schoof uiteindelijk de partij prima naar de winst.
Baarn had dus sowieso een gelijkspel in de tas maar wilde uiteraard meer.
Op bord 3 streed Rob Boss met zwart tegen Bram Ruiter. Beide spelers hielden elkaar lang in evenwicht maar het eindspel zag er aan beide kanten gevaarlijk uit. Ruiter gaf pardoes een stuk weg en vervolgde hoofdschuddend de partij. Hij kwam echter met beide torens op de 7e rij van zwart binnen en leek de partij misschien nog wel in zijn voordeel te beslissen. Slechts het zwarte paard hield de verdediging overeind. Maar hoewel Boss in vliegende tijdnood zat en Ruiter nog voldoende tijd had overzag de laatste dat hij dat paard gewoon verloren kon laten gaan. Misschien nog steeds wat ontdaan door zijn stukverlies liet hij het op zetherhaling aankomen en werd de remise getekend.
Zo werd Baarn een waardig kampioen met 6 overwinningen en 1 gelijkspel en bleef het nog lang onrustig in het Rode Kruisgebouw.
Gefeliciteerd kampioenen!