Van gemiste kansen, schrikreacties en topwedstrijden

Verslag Walter Schram, foto’s Henri Spijkerman/Walter Schram

Afgelopen vrijdag vond de 3e ronde van de interne competitie plaats.
En hoewel het seizoen nog jong is stonden er al meteen 2 topwedstrijden op het programma want de nummers 1 en 2 én de nummers 3 en 5 troffen elkaar aan het bord.

Schrikreactie

Mario Lambrechts met wit en Bert van Klingeren speelden de Taimanov-variant van het Siciliaans. De strijd ging gelijk op en op de 24e zet was de stelling volkomen in evenwicht. Maar toen zette Van Klingeren zijn dame en toren in 1 lijn, iets waar Lambrechts’ loper dankbaar gebruik van kon maken. In principe was er nog helemaal niet zoveel aan de hand maar Van Klingeren schrok hier blijkbaar zo van dat hij verkeerd reageerde en zijn dame weggaf, iets wat direct het einde van de partij betekende.

Gemiste kans

Rogier Burger speelde met de witte stukken tegen Johan Vermulst. De Moderne Verdediging kwam op het bord, een opening die ondanks de naam al een behoorlijk tijdje bestaat. Ook hier ging de strijd lange tijd gelijk op maar toen kreeg Burger het initiatief. Hij peuzelde eerst een pion op en toen Vermulst vervolgens zijn paard liet insluiten leek de strijd gestreden. Maar Vermulst heeft altijd nog wel wat grapjes achter de hand en hij wist de stelling weer gelijk te trekken. En of dat voor Burger allemaal nog niet erg genoeg was verslikte hij zich in het eindspel waardoor Vermulst zelfs met de zege aan de haal kon gaan.

Aanvallend spel

Conrad Keijzer trok met de witte stukken al vrij snel ten aanval tegen Rien Lambrechts. De g-en h-pion van Keijzer stoomden op maar toen Lambrechts de koningsvleugel dicht wist te schuiven verplaatste de strijd zich naar de andere kant van het bord. Ondanks dat een paard van Keijzer feitelijk buitenspel stond wist wit de druk op de zwarte stelling steeds meer te vergroten. Toen de dame uiteindelijk zwarts stelling binnendrong was het voor Lambrechts tijd om de koning om te leggen.

Winst in 1,2,3 keer

Suzan Roothaan met wit en Ton Koekkoek weken in de opening al vrij snel af van de theorie van wat in eerste instantie een Petroff leek te worden. Roothaan kreeg een dubbelpion op de d-lijn die enerzijds lastig te verdedigen was maar anderzijds voor genoeg problemen in het zwarte kamp zorgde. Toen Roothaan echter dacht 1 van de vuistregels van het schaakspel, de rokade, maar eens te gaan volgen deed ze dat op een ongelukkig moment. Ze rokeerde namelijk het gevaar in. Koekkoek kon daardoor de druk op de koningsvleugel van wit fors verhogen. Toen hij met zijn toren binnenkwam leek het over en uit. Hij zag echter tot 2 keer aan toe mat in 4 over het hoofd en Roothaan leefde nog net.
Maar toen Koekkoek met zijn pionnen opstormde en Roothaan ook nog de kleine kwaliteit ging verliezen was het dan toch echt klaar.

Topwedstrijd

Rob Boss speelde vorig seizoen niet het beste seizoen van zijn leven en aan het einde daarvan was hij volgens eigen zeggen ook een beetje schaakmoe. Hij was deze zomer dan ook weinig achter het bord te vinden. Maar dat heeft hem blijkbaar alleen maar goed gedaan want als herboren is hij aan het nieuwe seizoen begonnen. Niet alleen haalde hij uit de eerste twee rondes anderhalve punt en belandde zo op de 2e plek in de ranglijst maar hij won ook nog eens als enige van de clubkampioen van vorig jaar tijdens diens simultaan.
En zo stond er deze avond de strijd tegen de nummer 1, Ed Duister met wit, op het program.
Zwart had geen zin om het Morra-Gambiet van wit aan te nemen en de doorschuifvariant van het Frans kwam op het bord.
Wit kreeg wat voordeel maar miste een paar keer de juiste voortzetting zodat de stelling uiteindelijk weer in evenwicht was.
Totdat er iets gebeurde wat eerder op de avond ook al gebeurde, Duister schrok zo van een pionvorkje van zwart op paard en loper dat hij niet zag dat ie daar gewoon aan kon ontkomen.
Toen hij 2 zetten later ook nog een toren weggaf was het pleit beslecht en nam Rob Boss de koppositie in de competitie over.

Rekenen, rekenen en nog eens rekenen

Misschien wel de meest spannende partij van de avond was die tussen de nummer 5 Henri Spijkerman met wit tegen de nummer 3 Frits Kok.
Vanuit een geweigerd Damegambiet kwamen de heren redelijk gelijkwaardig uit de opening. Maar toen ontbrandde de strijd pas goed. Penningen, verbonden vrijpionnen, matdreigingen op de achterste rij, bijna alles wat schaken tot zo’n leuke sport maakt passeerde de revue.
Spijkerman leek als overwinnaar uit de strijd te gaan komen want stond compleet gewonnen maar was op een gegeven moment in zijn eigen woorden ‘sufgerekend’. Hij kon de finale klap niet uitdelen en de heren besloten aan het eind van de avond dat het inmiddels toch echt remise was.

M. Lambrechts – Van Klingeren  1-0
Burger – Vermulst                          0-1
Keijzer – R. Lambrechts                1-0
Roothaan – Koekkoek                    0-1
Duister – Boss                                  0-1
Spijkerman – Kok remise

Schram bye

Ranglijst na de 3e ronde

1. Boss                    142,5
2. M.Lambrechts 109,0
3. Kok                    105,0
4. Spijkerman      102,8
5. Van Lier             90,4