Eén keer in de zoveel tijd kom ik van de clubavond af met een echt tevreden gevoel. Omdat alles lekker liep en we gezellig geschaakt hebben. Vrijdag was zo’n avond.
Het begint bij de jeugd. Als ik iets half zeven bij het Brandpunt aankom, is ‘barman’ Matthijs er zoals gebruikelijk al. Prettig, dan kan ik alvast wat spullen klaarzetten.
En dan zijn er wéér nieuwkomers, net als vorige week, vooral dankzij het schoolschaakkampioenschap dat op 24 januari werd gehouden. Sommigen komen voor de tweede keer, sommigen weten zelfs al dat ze lid willen worden. Jesse, Tycho, Luka, Matthijs, Jimmy, Tim (A.), Nino, van harte welkom!
Ook bij de topjeugd wordt serieus gespeeld (dat was een aandachtspunt) en ik bekijk daar nog even met Robin mijn voorbereiding. Ik speel namelijk voor het eerste achttal vanavond en heb al een beetje gezien wat mijn tegenstander speelt. Op een gegeven moment komt Marco ons halen; het is al tijd.
Na aangeschoven te zijn en het openingswoord van de teamleider gemist te hebben (sorry Dik), doe ik mijn eerste zetten, tamelijk snel want ik ben op bekend terrein. Ik zie Jeroen de Mon staan. Jeroen is de vader van jeugdlid Gino (die zich vorige zaterdag plaatste voor het NK t/m 12 jaar) en ik weet al dat ze beiden bij de senioren willen gaan spelen. Helaas heeft hij zich nog niet aangemeld. Maar onze wedstrijdleider is flexibel, de indeling kan nog even worden open gemaakt om deze nieuwkomers ook te laten meespelen – zonder dat ze gelijk tegen elkaar moeten. Na Dik (van Leeuwen, vader van Rosa), Thijs (vader van Daan Michels), is dat al de derde ‘schaakouder’ bij de volwassenen. Een vierde is (wellicht) op komst. Even later zie ik Kasper Wiegers – een ander schaakvaardig jeugdlid – aan zijn eerste partij bij de ‘senioren’ beginnen.
Een moeder vraagt me of al die senioren dat zo leuk vinden. Nu kan ik niet voor anderen spreken – als jeugdleider vind ik doorstroming erg belangrijk. De jeugdspelers kunnen wat langere partijen spelen tegen andere spelers. En van de seniorenleden nu, zoals Peter (vd V), Simon, Paul, Michiel, Marco, en mijzelf komt een groot deel uit de jeugdopleiding voort. Zolang de verhouding goed blijft, de jeugd zich een beetje aanpast aan de volwassenen – verwacht ik geen problemen.
Dit alles levert een volle zaal op, zo vol dat we te weinig houten borden hebben. Een record? In elk geval een goed gezicht.
Intussen speel misschien wel de partij van mijn leven (tot nu toe dan) – en terwijl ik mijn zetjes speel zie ik teamgenoot na teamgenoot de punten binnenhalen. Waldemar zit lekker te spelen, wint later ook, onze 12-jarige Robin – op bord 1 en net door de 2100 ratingbarrière – wint een kwaliteit en na wat strubbelingen de partij, Dik verslaat zijn tegenstander met een sterke aanval, Jans stelling ziet er prima uit en onze pinchhitters – Simon (remise) en Arthur (winst) – doen goede zaken. Als ik mijn winnende slotzetten uitvoer is de wedstrijd al gewonnen, alleen Marco heeft verloren. Met deze 6,5 -1,5 overwinning op Zeist is het debacle tegen Moira Domtoren weer helemaal vergeten.
De slotwending, waarmee ik de winst binnenhaalde, kan op een oefenblaadje van Cor van Wijgerden (de maker van de Stappenmethode). En daar heb ik hem vast wel eens gezien:
Zwart lijkt veilig, maar…
68. g6!(!)
Op 68…Txg6 volgt nu Tb8 en wit haalt een dame.
68. … xg6
69. Tg8!
Nu dreigt wit een dame te halen, dus speelt zwart na enig denken
69. … Txa7
70. Tg7+
verliest de toren. Zwart speelde nog een paar
zetten verder, voordat hij opgaf.
Na jaren van lesgeven van dit soort nuances in het toreneindspel één van de eerste keren dat ik dit op het bord krijg. De hele partij is https://baarnseschaakvereniging.nl/fotos/2006-2007/losekoot-vanAmerongen.pgn ">hier te downloaden in PGN-Formaat (bijvoorbeeld na te spelen met Chesspad of gewoon op een bord).
Onze nieuwkomende jeugdspelers Kasper en Gino wonnen hun partijen, Jeroen moet nog even wachten op zijn eerste overwinning.
1 Zie ook de Baarnse Schaakklok, 34ste jaargang, 4 maart 1994, De belevenissen van een jeugdleider, door Marco Meijer.
—Pascal Losekoot