Alleen twee keer winst in de laatste 3 wedstrijden met overtuigende cijfers kan ons nog redden, waarbij we er vanuit gaan dat de laatste wedstrijd tegen koploper Houten sowieso verloren gaat. Steeds opnieuw schijnen we bijna allemaal net iets te kort te komen om de winst op een remise te pakken. Je hoort het ook steeds: ik had kunnen winnen of: ik had remise moeten houden. De enige remedie is: doe het dan ook! Zo ook afgelopen vrijdag thuis tegen Moira-Domtoren 5.
Uiteindelijk stonden we er in onze sterkste opstelling.
Thur aan bord 6 gaf voor de wedstrijd al aan dat hij de volgende morgen om vier uur op moest om op tijd op Schiphol te zijn, voorwaar geen omstandigheid om optimaal te presteren. Hij offerde 2 pionnen voor een mooie open lijn en daarna nog een paard -of was dat een foutje? Een extra loperoffer had nog een dame op kunnen leveren maar die werd gemist. Opgeven en wegwezen was het credo.
Thijs als invaller aan bord 8 kreeg een zgn Boedapester gambiet om de oren. (d4, Pf6, c4, e5, die moet je nemen en met Lf4 dekken, anders krijgt zwart veel te veel initiatief.) Ook een nul dus.
Daarna scoorde Jan aan bord 2 een mooi punt met een paardoffer, we kregen weer hoop omdat de andere borden redelijk tot goed stonden.
Ton kwam een pion voor maar hierdoor kreeg zijn tegenstander een sterke aanval door het midden.
Ton stribbelde uiteraard nog heftig tegen maar het was onhoudbaar.
Toen ook Simon aan het eerst bord ondanks een mooi opgezette aanval het punt vanwege dame-insluiting aan de tegenstander moest laten, was het eigenlijk al gebeurd. We stonden met 4-1 achter.
Rob bereikte op bord 4 een mooie winst na een zeer gedegen opening (zoals we van hem gewend zijn).
Nog 2 borden te gaan, Michiel aan bord 3 en Rien aan bord 5.
Rien had snel gespeeld en aan het einde nog meer dan een uur bedenktijd over, maar om te winnen is er meer nodig. Zijn tegenstander bood remise aan om de hele wedstrijd te winnen. Dat had voor ons niet zoveel zin, dus speelde Rien door en gaf tenslotte op toen ook Michiel remise overeenkwam. Verder doorspelen had geen zin meer. Opnieuw verloren van een gelijkwaardige tegenstander.
Je kunt het pech noemen of gebrek aan concentratie of noem maar op. De realiteit is waarschijnlijk dat we volgend jaar in de 3e klasse spelen.
Wellicht valt daar wat te halen. Ach, het is maar een spelletje.
Rien
