Afgelopen dinsdag speelde het achttal zijn voorlaatste wedstrijd tegen hekkesluiter Denk en Zet. Op papier waren wij de betere ploeg, zelfs zonder de vaste eerste en tweede bord spelers. Dan was er ook nog de kwestie Weinhandl. Hun (op afstand) laagste elo speler die steevast op bord 1 dan wel bord 2 speelde. Hoe moet je daar nu op anticiperen, als dat al zou kunnen, want je weet vooraf de opstelling niet. We kozen voor een normale (op elo volgorde) opstelling en dat betekende dat onze hoogste elo rating (Marco Meijer, 1826) speelde tegen hun laagste (Weinhandl, 1286).
Tekst: Frits Kok
Foto’s: Ton Koekkoek en Henri Spijkerman
Bord 2: Alfred Weinhandl (1286) – Marco Meijer (1816) remise
We beperken ons tot een blik op het bord van de slotstelling: Marco staat op het punt om zijn tegenstander mat te zetten met toren en dame, echter zijn tegenstander heeft door de open koningsstelling van Marco eeuwig schaak!
Bord 1: Jan Timmerman (1794) – Jeroen Vrolijk (1658) 1-0
In een Najdorf probeerde Jan ruimtevoordeel op de damevleugel te krijgen. Nog voordet de strijd goed en wel losbarstte kreeg hij pardoes een loper cadeau. Zijn tegenstander gaf gelijk op.
Bord 3: Henri Spijkerman (1642) – Johan Voskamp (1544) 0-1
In een ongewone variant van het Damegambiet offert Henri te optimistisch en kon opgeven.
Bord 4: Freek Barwegen (1622) – Ed Duister (1751) 0-1
Ed speelde een goede partij, als kenner van de Caro-Kann omschreef hij de partij in eigen woorden: ” Variant met 2.f4. Geen sterke variant tegen de Caro Kann. Wit ontwikkelt zijn stukken op de damevleugel te laat. Gevolg is dat zwart langzaam aan steeds beter komt te staan. Wit verbruikt veel tijd om goeie zetten te vinden. Gehinderd door de tijdnood verliest wit eerst een pion en even later mat.”
So far so good, maar dan gebeuren er rare dingen
Bord 5: Walter Schram (1547) – Henk vd Plas (1502) 0-1
Vanuit de Ruy Lopez opening ontstond een spannende partij waarbij zwart in eerste instantie wat gedrongen kwam te staan. Schram wist echter geen beslissende doorbraak te forceren en tot en met de 41e zet wisselde het lichte voordeel tussen wit en zwart. Maar op geen enkel moment ontstond er voor een van de spelers een beslissend voordeel. Toen speelde Schram zijn dame echter naar het verkeerde veld waardoor zwart de stelling kon binnenkomen. Even later gaf hij op omdat hij zag dat aan mat in enkele zetten niet meer te ontkomen was.
Mario “mazzelt” of toont een echte vechtersmentaliteit?
Bord 6: Jan de Boer (1626) – Mario Lambrechts (1397) remise
Door alweer een creatieve bordindeling van de tegenstanders begint Mario de partij met 231 elo-puntjes achterstand. Dit keer besliste vrouwe Fortuna in ons voordeel. In een toreneindspel liep Mario achter de feiten aan. Toen zijn tegenstander niet voor het winnende 59. Td6 (mat in 11), maar voor het onbegrijpelijke f7?? kiest, kon Mario de gevaarlijke pion uitschakelen. Even Later krijgt hij op zet 65 de kans om met Ta2 de winst te te pakken, maar waarschijnlijk was hij al tevreden met remise.
Bord 7: Frits Kok (1522) – Cees Verburg (1550) 1-0
In een Siciliaanse Najdorf had wit misschien het bekende offer op e6 moeten proberen. Toen hij dat niet deed kreeg zwart tegenkansen in het centrum, maar verzuimde met d5 het centrum open te breken. Er ontstond een kat-en-muis spel waarbij zwart eerst één en toen ook een tweede pion verloor. Desondanks hield hij aanvalskansen. Toen wit zijn zwarte Loper actief kreeg op de a1-h8 diagonaal was het pleit beslecht en werd zwart in tijdnood mat gezet.
Bord 8: Evert Kronemeijer (1460) – Ton Koekkoek (1357) 1-0
Ton kwam niet in zijn spel en was te traag. In eigen bewoordingen ” Na een vrij normale damepion-opening gaf mijn tegenstander Evert Kronemeijer zo maar zijn a-pion cadeau. Dat kostte mij echter wel een tempo. Kronemeijer kon zijn witte stukken sneller ontwikkelen, terwijl ik achterbleef in ontwikkelen. Wit zette veel druk met zijn centrumpionnen en lopers, en ik reageerde daar niet goed op. Uiteindelijk moest ik een toren tegen een loper plus een pion ruilen, maar de druk bleef. Een vrijpion op b7 kon ik nog lang tegenhouden, maar toen ook wits koning er bij kwam, was ik kansloos.”
Al met al, er had meer ingezeten maar we houden nog steeds een kleine kans op promotie!
Interessant en positief verslag, Frits!