Bussum, onze eerste tegenstander in de 3e klasse van de SGS arriveerde met zeven man en wist niet goed welk bord ze leeg zouden laten. Nadat de kruitdampen rondom enkele spelers waren opgetrokken bleek bord 3 droog te staan.
Rien van Brummelen, als captain, besloot zijn opstelling direct te wijzigen en zelf voor het verhaal te gaan zorgen. Het eerste offer van de avond leverde dus gelijk een punt op. Onze aanstormende jeugdtalenten, Kasper Wiegers en Yme Brantjes, wilden natuurlijk graag spelen en kwamen met zwart op 5 en 7 terecht.
Yme ging voortvarend van start, pikt na 5 zetten al een pion, joeg de koning van Bert Arp alle kanten op en zorgde voor algehele paniek. In de voortzetting ruilde Yme nog een loper voor 2 pionnen voor een nog sterkere steling. Wit kon niet voorkomen dat Yme vervolgens de ene na de andere pion in de doos stopte. Na 17 zetten was het eigenlijk al gedaan, al sputterde Bert nog wat na. Er was geen houden meer aan. Hij bracht het tot de 36e zet: 7 tegen 2 pionnen is ook wel wat erg veel van het goede. Baarn stond met 2-0 voor.
Hans van Briemen had zich met wit thuis zo goed voorbereid dat hij niet van kleur wilde verschieten bij de nieuwe indeling. Zeer opportunistisch zette hij zijn stukken op de juiste plaats, kwam al vrij snel 2 pionnen voor, waardoor er mooie open lijnen ontstonden die hij perfect benutte. Louis van Bever van Bussum moest ruilen om aan de druk te ontkomen waardoor Hans nog beter kwam te staan. Zwart zette alles op alles om eruit te komen, maar de trucendoos van Hans was nog niet leeg al werd het op het laatst toch nog lastig.
Hans zette zijn koning op de achterste lijn om eeuwig schaak te voorkomen. Dat kostte zwart zijn vrijpion op de a-lijn. Met 3 pionnen voorsprong naar een mooi eindspel dachten we allemaal. Schijn bedriegt soms, wit raakte de vrijpion kwijt maar hield er 2 over met elk de toren. Promotiedreiging was voldoende voor zwart om op te geven. Weer een punt voor Baarn.
De andere jonge hond, Kasper Wiegers op 5, ging ook al volop in de aanval. Schroom kennen die mannen blijkbaar niet. En schuw van offers al evenmin. Eerst een paard tegen een pion voor een betere stelling. Wij waren benieuwd hoe Kasper dit tegen Willem Weitjens ging vervolgen. Listig dus. Na nog een kwaliteitsoffer werd het langzaam maar zeker duidelijk.
Of hij dit allemaal ook zo bedacht had is de vraag. Die gaan we hem nog een keer stellen.
Kasper stond nu een hele toren achter. Wat nu? Had hij veel lef of was het een noodscenario?
Hij vocht zich terug in de stelling nota bene en kreeg een vrijpion op de zesde lijn. Met een tussenschaakje pikte hij een pion en even later ook de toren. Na nog wat afruilingen hield hij 2 pionnen meer op het bord en stoomde op naar de overkant voor een dame. Voor zwart voldoende reden Kasper een hand te geven. 4-0 voor ons, nog een halfje was genoeg voor de winst. We roken echter meer met nog vier borden te gaan.
Peter van de Veer mocht met zwart op bord 1 aantreden tegen Max Kuperus. Een gedegen opening zoals we dat gewend zijn van Peter met een zeer late rochade. Vanwege de druk die hierdoor ontstond op h2 had wit de handen vol. Na enig ruilwerk ontstond er een mooi middenspel met kansjes over en weer. Peter bood echter remise aan voor het team, voldoende dus voor de winst.
Op naar Ton Koekkoek op het laatste bord met wit tegen Bernd Haberland. Rustige opening, goed ontwikkelen, alle stukken op de juiste plaats om langzaam maar zeker op te schuiven richting de zwarte koning. Ton haalde de f-pion van het bord met vervolgens een vork op dame en toren die er ijzersterk uitzag. Toch vond Barend een mooie oplossing. Ton ging echter door met zijn aanval zodat er geruild moest worden. Het ging richting een pioneneindspel, wat nog best lastig kan zijn met slechts 1 pion meer. Van groot belang is op zo’n moment: waar staat mijn koning? Zwart bood Ton nog de h-pion die hij niet pakte. Waarom niet? Moeten we toch nog eens naspelen, Ton!! Na wat schuiven en ruilen besloten ze tot remise.
Michiel van Schaik leek bij de 10e zet al zijn dame in de strijd te werpen. Dat zal wel verband houden met zijn recente vaderschap van een mooie dochter met de mooie naam Yerusha.
Hij moest echter direct weer terug waardoor de aanval haperde en hij zelfs slechter kwam te staan. Er ontstond een zeer dichte en compacte stelling. Afruilen leek het beste, maar of Michiel dat ook wilde tegen Fokko Tuin van Bussum was de vraag. Michiel deed een poging die verkeerd uitpakte, raakte een pion kwijt waardoor hij nog meer gedrongen kwam te staan. Hij kwam in tijdnood maar bleek die tijd toch goed te hebben gebruikt. Zijn remiseaanbod werd geaccepteerd.
We hadden alleen Rob Boss nog in de strijd. Ook die wilde perse met wit beginnen, dus dat beloofde wat tegen Jan Otte. De oude rot van Bussum (85 jaar) kwam met een flinke aanval, waar Rob zich aardig uit wist te redden en er zelfs een betere stelling aan overhield. Otte liet zich niet uit het veld slaan zodat Rob de beste voortzetting niet kon vinden en besloot om maar wat te ruilen met hoop op betere tijden. Rob lokte de dame van zwart naar een zwak veld waardoor hij weer 2 zetten nodig had om terug te keren. Meestal is dat voldoende voor een doorbraak. Nu voor een winstpion, echter niet voor lang. Otte bleef vechten. Ouwe taaie zeiden wij tegen elkaar. Een verkeerde afruil werd Otte fataal en ook de tijd ging dringen. Noteren was er al helemaal niet meer bij. Toch presteerde Rob het om in tijdnood ook de verkeerde zet te doen. Vervolgens waren een paar slordige zetjes van zwart voldoende voor de winst. Rob dacht daar iets anders over en bood Otte remise aan. Een 6-2 overwinning voor Baarn 2 was de einduitslag. Niet slecht als start.
—Rien van Brummelen
