Baarn 2 wint tegen Oud Zuylen

Dinsdag 5 januari speelde Baarn 2 uit tegen Oud Zuylen 5. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden speelt deze club sinds een aantal jaar in Utrecht. Op papier waren de teams redelijk gelijkwaardig, op bijna alle borden was de rating namelijk min of meer in evenwicht, dus het leek een spannende avond te worden. Hoewel het er in het begin niet op leek werd het dit uiteindelijk toch nog. De avond begon sowieso al spannend omdat een aantal Baarn-spelers bij aankomst een uitparkerende auto stevig op een andere geparkeerd staande auto zagen rijden. Er zouden deze avond nog vele botsingen, maar dan gelukkig op het bord, plaatsvinden.

Op bord 6 speelde Mario Lambrechts met zijn geliefde zwart tegen Do Schat. Wit leek in de opening licht voordeel te bereiken totdat hij op zet 9 pardoes zijn loper weggaf. Lambrechts begon daarna furieus over de koningsvleugel aan te vallen waarbij Schat eerst nog zijn verdedigers van de damevleugel terug moest halen. Wit speelde een tijd door maar bleek uiteindelijk niet bestand tegen de druk. Het eerste punt voor Baarn was binnen.

Walter Schram speelde op bord 7 met wit tegen Guus van Eeden, een speler met weliswaar een behoorlijk wat lagere rating maar die in het nabije verleden heeft aangetoond veel sterker geachte spelers te kunnen verslaan. De partij ging al snel uit de openingstheorie en aangezien de spelers tegengesteld rokeerden ontstond er een spannende partij. Zwart leek dreigend over de damevleugel maar die dreiging kon worden gepareerd. Er kwam een toreneindspel op het bord waarbij wit 2 pionnen meer had en zwart moest onder druk van een aanstaande pionpromotie capituleren.

Op bord 5 speelde Martijn Kruiswijk met wit tegen Jan Gijzen. De partij ontwikkelde zich vrij klassiek en er gebeurde in eerste instantie niet zoveel. Totdat Gijzen er na het ruilen van beide torens achter kwam dat hij een pion achterstond. Even later ging er nog een 2e pion van het bord en blijkbaar onder de indruk van de beide verliespartijen op de borden naast hem gaf Gijzen, misschien wat vroeg, op.

Ton Koekkoek speelde op bord 8 met zwart tegen Louis Klaassens. In de opening verloor hij een pion maar had daarvoor een betere ontwikkeling als compensatie. Wit begon wel wat matdreigingen in de stelling te weven maar viel op een gegeven moment iets te voortvarend aan. Koekkoek wist de juiste verdediging te vinden en hoewel hij zijn pion nooit meer terugzag vonden beide spelers het op de 28e zet wel goed en werd remise overeengekomen.

En zo kwam Baarn al voor 10 uur op een zeer comfortabel lijkende 3,5 – 0,5 voorsprong. Maar zoals bekend is het pas over als de dikke dame gezongen heeft. En dat bleek op deze avond maar weer eens. Op de hogere borden was het namelijk allemaal nog niet zo duidelijk.

Op bord 3 gebeurde er volgens de witspeler, Thur Breukers, weinig tot niets. Uiteindelijk bleven er aan beide kanten een dame en wat pionnen over en ook tegenstander Jo Drijver was het er mee eens dat er voor beide partijen niets meer te halen viel. Een knappe prestatie van Breukers gezien de bijna 150 punten hogere rating van zijn tegenstander. 4 – 1 dus en Baarn had nog een half puntje nodig voor de overwinning. En gezien de stellingen op de overgebleven borden leek dat niet moelijk te worden. Maar als gezegd …

Op bord 4 speelde Rob Boss met zwart tegen Theo Rooijakkers. Boss bood op een gegeven moment op een verkapte manier remise aan, namelijk door de dames te willen ruilen. Maar zijn tegenstander was zich natuurlijk zeer bewust van het feit dat remise verlies voor Oud Zuylen zou betekenen en hield de dames op het bord. Nog steeds leek de stelling remise maar toen het begon langzaam mis te gaan voor Boss. Er gingen maar liefst 2 pionnen van zwart van het bord en de witte pionnen begonnen aan een opmars naar voren. Boss probeerde nog wat schaakjes maar nadat wit daaraan was ontkomen werd de handdoek gegooid.

En toen moest het dus op de twee hoogste borden gebeuren. Maar Baarn was er nog niet gerust op want bord 1 had het moeilijk en op bord 2 kon er nog van alles gebeuren.

Jan Timmerman speelde op bord 2 met zwart tegen Bas Lobik. Lange tijd bleven bijna alle stukken en pionnen op het bord en kon het dus nog alle kanten op. Op een gegeven moment leek de stelling aardig dicht te zitten en bood Timmerman remise aan. Normaal gesproken zou Lobik dit geaccepteerd hebben maar ook hier zou dit weer verlies voor Oud Zuylen betekenen en na ruggespraak met de teamcaptain speelde hij door. Zwart won op een gegeven moment een pion maar wit had nog behoorlijk wat dreiging over de koningsvleugel. De tijd begon echter voor beide spelers wel te dringen en blijkbaar moegestreden gaf de witspeler, tot verbazing van iedereen en niet in het minst Timmerman, op.

En daarmee was de overwinning voor Baarn en bleef bord 1 over om de uitslag een nog wat fleuriger aanzien te geven.

Op dat bord speelde Henri Spijkerman tegen Ton Mackaaij, ook hier weer spelers met een gelijkwaardige rating. Het werd een spannende partij in een open stelling waarbij zwart iets actiever leek te staan maar wit de nodige dreigingen op de 7e en 8e rij had. Maar onze kopman beleeft de laatste maanden niet zijn beste schaaktijd. Nadat er een pion verloren ging en de torens waren afgeruild speelde de zwartspeler de partij keurig naar de winst.

Maar de overwinning was daarmee met 5 – 3 voor Baarn en de ijzelloze terugtocht kon tevreden worden aanvaard.