Afgelopen vrijdag 8 december speelde het eerste achttal van Baarn thuis tegen het tweede achttal van Amersfoort.Als eerste klaar was Moes. De tweede bordspeler zag zich geconfronteerd met een variant in de Najdorf die hij wel honderd keer had gezien, maar eigenlijk niet kende.
Aangezien hij die avond niet lekker in zijn vel stak en aan zijn water voelde dat de stelling niet pluis meer was bood hij remise aan. Zijn tegenstander nam het na enig nadenken aan. In de analyse bleek dat beide spelers kort tevoren blunders hadden uitgewisseld en dat de uitslag in die zin terecht was.
Niet lang daarna hielden ook eerste bordspeler Losekoot en zijn tegenstander het voor gezien. Dit maal kwam het vredesvoorstel van Amersfoortse zijde. Hun Italiaanse opening had een middenspel opgeleverd waarin beide partijen een geïsoleerde pion hadden. Wit stond wat actiever, maar zag blijkbaar geen methode om verder te komen.
Bij de rest van de partijen was het heel wat minder duidelijk. Van Kampen wist uiteindelijk aan bord 3 materiaal te winnen en moest vervolgens nog de nodige activiteit van de witte stukken in de richting van zijn koning zien in te dammen. Dat lukte en hij kon als eerste een punt voor Baarn laten bijschrijven.
Meijer speelde aan bord vier een succesvolle opening. Hij stond een pion voor en wist in het middenspel zijn stelling verder te versterken. De winst leek een kwestie van tijd. Helaas moest Meijer die suggestie wat al te serieus nemen, want hij had op de klok een behoorlijke achterstand opgelopen. Na een herhaald remiseaanbod van zijn tegenstander zag hij zich genoodzaakt op safe te spelen en weer een half punt bij te laten schrijven. Remise dus.
Aan bord vijf stond Van Leeuwen ondertussen zeer gedrongen. Gelukkig had hij een pion meer en een niet onbelangrijke voorsprong op de klok.
Aan bord zes leek het erop dat Overbeek lichtelijk overspeeld werd door de jonge damesspeelster Janine de Cloet. Uw verslaggever zag haar op een gegeven moment een pionnetje meesnoepen maar realiseerde zich ook dat niet al haar stukken even effectief aan de strijd deelnamen. Jan wist zijn stukken wel in actieve posities te brengen, maar miste in het heetst van de strijd helaas de winst zoals we later uitvogelden. Hier liet Baarn een goede kans liggen om de voorsprong te vergroten. Niettemin kon er weer een halfje worden bijgeschreven.
Aan bord zeven speelde Benschop een zeer geïnspireerde partij. Hij offerde zijn dame voor een aantal lichte stukken en wat pionnen en hield de witte koning lange tijd in het centrum. Het is me onduidelijk of hij ergens winnend voordeel had. Feit is wel dat de witspeler zich gewiekst verdedigde door materiaal terug te offeren en zo Benschop’s trots, het paard op d5, uitschakelde. Zodoende werden de bordjes langzaamaan verhangen en trok Benschop uiteindelijk aan het kortste eind. De stand was weer gelijk!
Aan bord acht speelde Raudenbusch stevig op aanval. Hij overzag echter in het middenspel een truc en moest materiaal inleveren. Dat belette hem echter niet sterk weerwerk te bieden. Op een gegeven moment had hij zelfs met een fraaie combinatie de partij alsnog in zijn voordeel kunnen beslissen. Hij zag het helaas niet en moest alsnog het hoofd buigen. Ook hier miste Baarn achteraf gezien de kans op matchwinst. Amersfoort stond nu voor met 3-4!
Alles hing nu af van bord 5. Van Leeuwen kreeg de verwachte aanval over zich heen, mede door het feit, dat hij een onnodige penning toeliet. Hierdoor won zijn tegenstander de pion weer terug en deze had op gegeven moment winnend kunnen binnendringen met dame en torens. Dit werd echter in tijdnood niet gezien waardoor een remiseachtig dame plus toren eindspel overbleef. Nadat eerst Van Leeuwen remise had aangeboden en even later zijn tegenstander, werd laatstgenoemde in het defensief gespeeld en overzag op zeker moment een pionvork waardoor hij zijn dame voor een toren moest geven. Het resterende eindspel kon door Van Leeuwen eenvoudig naar winst worden geleid.
En daarmee kwam een onbeslist einde aan een beslist spannende schaakavond: 4-4!
—Waldemar Moes
